Φως

Το δωματιο
Το πιανο
Ο ηλιος
Εσυ
Να σε ρωτω τι ειναι αυτο που παιζεις
Να μου λες
Η βολτα μας στη θαλασσα
Εσυ
Ο ηλιος
Το δωματιο
Το πιανο
Τα χερια σου
Εσυ 

Αν με ρωτησεις

Αν με ρωτήσεις τι είμαι 

θα σου πω

μπομπ ντυλαν

καφες

κιτρινισμενα βιβλια

κεντρο

μπεκετ

βροχη

Αν με ρωτήσεις τι θα ηθελα να ειμαι

θα σου ελεγα

θαλασσα

νησι

βαγγελης γερμανος

αερακι

ηλιος

αρλετα 

αλλα ισως και να μην ελεγα τιποτα 

και ισως να ειναι και αντιστροφα

και ισως να μη με ρωτησεις

Το κύμα

Κύμα, έλα  κύμα
Έτσι φώναζα το κύμα να έρθει, μικρή, όταν πήγαινα στη θάλασσα
γιατί φοβόμουν να πάω εγώ σε αυτό
Έτσι και τώρα
που έχω έρθει στην άλλη άκρη της χώρας για σε βρω
-μα πού είσαι;-
κάθομαι στην ακροθαλασσιά και το φωνάζω:

Κύμα, έλα κύμα,
Να με πλακώσεις.

Μείνε

Ψέματα σου είπα
Δε θέλω ν' αλλάξεις τα ρούχα σου
Δε θέλω να ακούς τη μουσική που αρέσει σε μένα,
ούτε ξαφνικά να μάθεις όλους τους ζωγράφους που αγαπώ
Δε θέλω να με παίρνεις τηλέφωνα συνέχεια
Ούτε και να γίνεται πάντα το δικό μου
Σου είπα ψέματα σου λέω
Μείνε όπως είσαι
Αλλά μείνε
Ψέματα ήταν όλα
Και για το ''ρ'',
ότι τάχα δε μ' αρέσει όπως το λες
Κάθε φορά που το λες, σε κάθε σου  λέξη, θέλω να
σου χαϊδέψω τη γλώσσα
Ήταν ψέματα

Μείνε

Μείνε λίγο ακόμα

Βυσσιναδες

Αργα το βραδυ
Να καθομαστε στο μπαλκονι και να πινουμε βυσσιναδα με ισως λιγοτερο βυσσινο η περισσοτερο νερο απ οσο επρεπε
Να σου λεω τους φοβους μου
Και να μη μου κανεις ερωτησεις-ξερεις πως δε μ αρεσει
Αντι γι αυτο να μ αφηνεις να μιλαω και μετα
Να μου λες τους δικους σου φοβους
Μετα
Να θελω εγω να μιλησουμε για τους δικους σου
Κι εσυ για τους δικους μου
Να νευριαζω και να μου πεφτει η βυσσιναδα
Να λεω πως δεν εχει σημασια γιατι  ετσι κι αλλιως ηταν χαλια
Να νευριαζεις γιατι εσυ δεν εχεις δικαιωμα να γκρινιαξεις, ουτε σενα σου αρεσε
Να μη μιλαμε
Να με παιρνεις αγκαλια και να μας παιρνει ο υπνος μουτρωμενους
Και οταν ξυπναμε το πρωι
Ακομα αγκαλιασμενοι
Οι φοβοι να εχουν πια φυγει.

π.χ.

Παραμονή Χριστουγέννων
Παντού αλκοόλ και/με αγάπη
Μα εμείς βρεθήκαμε να κοιτάζουμε
ίσως και να βλέπουμε
κάτι που δε μας ανήκει
Μας έμεινε η ομιλία -πάντοτε δε μένει κάτι
Και ο θάνατος
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής
Μισό λεπτό περνάει ένας έρωτας ζωής,
ας τον κοιτάξω λίγο
Εντάξει έφυγε, ευτυχώς ίσως
Ίσως δε χρειαζόταν ο χαρακτηρισμός
-ευτυχώς ή δυστυχώς-

Πάνω στο λεωφορείο έγραφε:
"Είναι μαγικό να προσφέρεις αγάπη"...

Σκοροαγάπη

Υπάρχουν συναισθήματα που δεν περιγράφονται με λέξεις
Μοναξιά που δεν είναι ντυμένη στα μαύρα
Επιθυμίες, λακκούβες βροχερές και λασπωμένες
Πόνος
Υπάρχει ο έρωτας που δε σε καταπίνει
Αλλά κι εκείνος που μπορεί
Σκοροαγάπη

Και η καθυστέρηση, βολική.