Έρχονται τα Χριστούγεννα. Δηλαδή η ημέρα που γεννήθηκε ο Χριστός. Δηλαδή ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου του έτους... 0. Δε θυμάμαι ακριβώς, μα πρέπει να ήταν στις 5:22 τα ξημερώματα.
Έρχεται και η Πρωτοχρονιά. Πρόσεχε τι θα κάνεις την πρώτη αυτή ημέρα του έτους, διότι μετά θα είσαι καταδικασμένος να κάνεις τα ίδια πράγματα για τις επόμενες 364 μέρες, λένε. Α, ναι. Βάλε και κόκκινο βρακί, ειδάλλως τύχη μην περιμένεις για το 2015.
Έρχεται η γαλοπούλα! Τι; Δεν είναι «δικό μας» έθιμο αυτό; Δεν πειράζει. Ο άνθρωπος προέρχεται απ' τον πίθηκο και άρα οφείλουμε να μιμούμαστε τους άλλους, επομένως να φάμε κι εμείς γαλοπούλα τα Χριστούγεννα. Άλλωστε είναι φαγητό. Και γι΄ αυτό είναι οι γιορτές, για να μπουκώνουμε στόματα, στομάχια και μυαλά.
Εντάξει όμως, ας το παραδεχτούμε. Είναι όμορφα τα στολισμένα με λαμπιόνια μπαλκόνια (αν και συνήθως λίγο κιτς), οι οικογενειακές μαζώξεις (καλά ντε, όχι πάντα), το μασκαρεμένο έλατο (κι αυτό«κλεμμένο») και τα χαρούμενα παιδάκια (αν δεν έχεις κάποια μακρινή- ή και κοντινή- συγγένεια με τον Ηρώδη).
Και, τέλος πάντων, ας μου εξηγήσει κάποιος χριστιανός τη φάση με τον κρίνο, τον λόγο που τα κάλαντα είναι τόσο απαίσια και γιατί τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες είναι τόσο παχυντικά.
Βέβαια, αν με ρωτήσεις ποια είναι η αγαπημένη μου γιορτή η απάντηση μου θα' ναι τα Χριστούγεννα, και μάλιστα με καμία δόση ειρωνείας.
Χρόνια πολλά- χρόνια καλά, και ό,τι σας- μας φωτίσει ο Θεός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου